Yo creía en la Utopía.
Yo creía en la igualdad.
Estúpida necedad.
La realidad es impía.
Y cuanto más pía es,
amigos, es más impía.
Y cuando es más impía,
¡amigos!... más pía es.
Yo sé bien lo que me digo.
Y me lo digo a conciencia.
Me lo digo con paciencia.
Y sin mirarme al ombligo.
Lo digo mirando al frente.
Mirando hacia el infinito...
No me importa ser maldito.
Me importa ser coherente.
Ya sé que soy mal poeta.
Pero eso es irrelevante.
Porque amigos lo importante,
es no ser una veleta.
Estos versos no pretenden,
trascender en el futuro.
El futuro es inseguro.
Lo seguro es el presente.
Os habla mi corazón.
Mis dedos son su instrumento.
En las cuerdas su lamento,
pulsan tristes su canción.
Sólo espero que la Muerte,
nos libere de este mundo.
No quiero otro mundo inmundo.
La Nada será mi suerte.
La Nada liberadora.
La Nada nos hace iguales.
La Nada de los mortales.
La Nada es mi salvadora.
Barcelona, a las 3:03 del 10 de noviembre de 2007
(Improvisando, sobre la marcha, al pie del PC)
AMADEUS
Cooperativa agrària Allima Cacao de Chazuta, en mans mallorquines
-
Ben de matí, *Roberto Acuña Marín* es fa present a l’hotel Palm
Tarapoto on ens allotjam. Amb motocarro, tots tres ens adreçam a la
terminal de busse...
Hace 10 horas

No hay comentarios:
Publicar un comentario